Προτείνεται για σχολικές θεατρικές παραστάσεις
Η υπόθεση του δράματος
Οι τελευταίες ημέρες της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης. Ο τραγικός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες για να σώσει τη Βασιλεύουσα.
Ο Μωάμεθ ορέγεται την ομορφιά της Πόλης. Οι Δυτικοί αδρανούν. Βοήθεια καμιά. Ο λαός της Πόλης στους δρόμους παρακαλεί τον Θεό.
Η Πόλη πέφτει.
Η ελπίδα όμως παραμένει ζωντανή, από τότε ως σήμερα έστω και στους λίγους εναπομείναντες Έλληνες που ακόμη την κατοικούν!
Απόσπασμα
ΠΟΛΙΣ: Όταν απ’ τον Θεό βαρύς αγέρας φυσάει, τότε πρέπει να υπομένεις τα βάσανα, μοχθώντας δίχως θρήνους. Χειρότερο κακό που να δαγκώνει τη λευτεριά από τούτο που με βρήκε δεν υπάρχει… Σε σένα τις ελπίδες μου αφήνω… Εσύ είσαι η μοναδική μου παρηγοριά… Ανέβα στ’ άλογό σου μεγάλε βασιλιά, βγάλε απ’ την θήκη το κοφτερό σου το σπαθί τη λύτρωση να δώσεις στη κυρά σου… Ήρθε ξανά το φως στα μάτια μου, βλέπω τον σταυρό στην Αγια-Σοφιά, ανάβουν πάλι τα καντήλια, ψάλλουν οι ψαλτάδες, η Πόλη μας είναι ζωντανή, χαρά γίνεται στα ουράνια, χαρά και στις ψυχές των Ρωμιών… Ακου αφέντη μου, στερνέ και πικραμένε, Θείους ήχους, άκου… Είμαστε ακόμα ζωντανοί… Είμαστε ακόμα ζωντανοί…
Πρόλογος
Όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το έργο συνέτρεξαν πολλοί και διάφοροι λόγοι που δεν αρμόζει η περίσταση να κατονομάσω. Η προσπάθειά μου, με βρήκε αντιμέτωπο με την ιστορική πραγματικότητα της Αλώσεως της Κωνσταντινούπολης. Ένιωσα την ανάγκη λοιπόν να περιγράψω μια τραγική στιγμή του Ελληνισμού. Αυτό βέβαια θα γινόταν πραγματικότητα μόνον μέσα από μια προσέγγιση της ιστορικής αλήθειας και χωρίς παραποιήσεις της.
Ο κίνδυνος ήταν μεγάλος, αλλά μετά την παρουσίαση του έργου δικαιώθηκα. Ο κόσμος το αγκάλιασε και με τις εκδηλώσεις του έδειξε ότι όταν παρουσιάζεις τα γεγονότα όπως πραγματικά συνέβησαν, απολαμβάνεις θετικής κριτικής και επαίνου.
Πρόκειται λοιπόν για ένα ιστορικό έργο με χορικά μέρη τραγικά. Ένα δράμα που κύρια πηγή του είναι το χρονικό της Αλώσεως του αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων Γεωργίου Φραντζή καθώς επίσης και πλείστων ιστορικών πηγών.
Μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου το 1996 και αφού επανεξέτασα το κείμενο, έκανα ορισμένες προσθήκες και διορθώσεις. Με τη νέα του λοιπόν μορφή το παραθέτω ευελπιστώντας σε μια νέα παρουσίασή του επί σκηνής.
Το μεγαλύτερο ευχαριστώ το οφείλω στον Μεγαλοδύναμο Θεό που πάντα στέκεται δίπλα σε μας τους μικρούς κι αδύναμους, όταν με την καρδιά μας Του το ζητήσουμε!
