Tα αρχαία ελληνικά, ως βασικό μάθημα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, προϋποθέτουν αφενός μεν επαρκή γνώση της γραμματικής και του συντακτικού και αφετέρου ικανό χρόνο διδασκαλίας, ώστε να εξοικειωθεί ο μαθητής με τον αρχαίο ελληνικό λόγο και να κατανοήσει τις βασικές αρχές λειτουργίας του.
Για την άρση του προβλήματος αναντιστοιχίας μεταξύ διδακτικού υλικού και χρόνου διδασκαλίας, προχωρήσαμε στη συγγραφή αυτού του βοηθήματος για το συντακτικό, όχι όμως με τη συνηθισμένη παράθεση γνώσεων, αλλά και με τη χρήση πρακτικών κανόνων που απορρέουν από τη διδακτική μας πείρα. Η δομή του βιβλίου είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, αλλά δεν αναιρεί τη χρησιμότητα του σχολικού συντακτικού ούτε και των άλλων συντακτικών. Καλύπτει όλη τη θεωρία του συντακτικού, στην οποία αντιστοιχούν ασκήσεις ανοιχτού και κλειστού τύπου.
Στόχος μας είναι η εκμάθηση του συντακτικού, με τη βοήθεια καίριων παρατηρήσεων και άφθονων ασκήσεων, όπως αυτές της αντιστοίχισης, πολλαπλής επιλογής, σωστού-λάθους, συμπλήρωσης κενών, διάζευξης και πλήθος άλλων ασκήσεων που μπορεί να βρει ο μαθητής, αλλά και ο φιλόλογος που αναζητεί νέο υλικό. Και για να μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με τη «Θεματογραφία Aρχαίων Eλληνικών Γ’ Λυκείου» ολοκληρώνοντας έτσι την προσπάθειά μας στη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Tο υποκείμενο, το κατηγορούμενο, ομοιόπτωτοι προσδιορισμοί, οι πλάγιες πτώσεις, περί αντικειμένου, απαρέμφατα, η μετοχή, εγκλίσεις, ευθείες ερωτήσεις, ειδικές προτάσεις, αιτιολογικές προτάσεις, πλάγιες ερωτήσεις, υποθετικοί λόγοι – υποθετικές προτάσεις, εναντιωματικές ή παραχωρητικές προτάσεις, συμπερασματικές προτάσεις, τελικές προτάσεις, ενδοιαστικές προτάσεις, χρονικές προτάσεις, αναφορικές προτάσεις, πλάγιος λόγος, ρηματικά επίθετα, παρατακτική σύνδεση, υποτακτική σύνδεση, επιρρηματικοί προσδιορισμοί.