Βαφειάδης Αναστάσιος
Ιστορίες από τη μουσική πλευρά της ζωής
102+2 αφηγήσεις για τραγούδια, άλµπουµ, συναυλίες και µουσικά γεγονότα από το 1893 έως σήµερα
€13,36
- Ποιος ήταν ο πρώτος µεγάλος σόουµαν;
- Πώς φτιάχνεις µια τεράστια καριέρα µε 35 δολάρια;
- Ποια ήταν η πιο επιτυχηµένη προπαγάνδα των ΗΠΑ;
- Γιατί ονοµάστηκαν τα παράνοµα ραδιόφωνα «πειρατικά»;
- Ποιο τραγούδι σκανδάλισε όλον τον κόσµο;
- Πώς ένα βίντεο κλιπ έκανε πασίγνωστο και διαχρονικό ένα αποτυχηµένο τραγούδι;
- Τι είναι το µάρκετινγκ του ανταρτοπόλεµου;
- Ποια είναι η καλύτερη συναυλιακή απάτη που έγινε ποτέ;
Τα παραπάνω ερωτήµατα είναι απλώς το εφαλτήριο για ένα ταξίδι σε πέντε ηπείρους και τρεις αιώνες. Μια µεγάλη εκδροµή στις ΗΠΑ την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης, στη ρατσιστική Αλαµπάµα µε τη Nina Simone, στην Ύδρα του Leonard Cohen, στην έκρυθµη Αθήνα της δεκαετίας του ’60 µαζί µε τους Rolling Stones, στο Λονδίνο µε το κίνηµα “Ροκ Ενάντια στον Ρατσισµό”, στα γκέτο του Μπρονξ της Νέας Υόρκης µε υπόκρουση χιπ χοπ, στην Τζαµάικα µε τον Bob Marley, στο Μπουένος Άιρες µε τον Astor Piazzolla, στην Ιαπωνία ακούγοντας µουσική µε το πρώτο Walkman, στα νοσταλγικά 80’s µε τους a-ha, στη Θεσσαλονίκη µε τους U2. Ιστορίες µουσικής από τη ζωή, για τη ζωή, µε αποκλειστικές αφηγήσεις από τους Calexico, Anne Clark, Madrugada, Tuxedomoon κ.ά.
Πρόλογος
Θυμάμαι τον πατέρα μου, κάθε φορά που φτάναμε κάπου με το αμάξι, να περιμένει να ολοκληρωθεί το τραγούδι στο ραδιόφωνο ή στην 8-track κασέτα πριν κατεβούμε η μητέρα μου, αυτός κι εγώ. Και, άντε όταν πηγαίναμε για μπάνιο ή όταν φτάναμε νωρίτερα σ’ ένα ραντεβού. Αλλά όταν είχαμε συνάντηση με κάποιον γιατρό, ή πηγαίναμε σινεμά; Όχι! Ακόμα και τότε απολάμβανε το τραγούδι, περίμενε να τελειώσει, και μόνο τότε έσβηνε τη μηχανή του λευκού Fiat 124. Δεν μπορούσα να το καταλάβω πλήρως, μια που δεν ήμασταν σε κάποια συναυλία για να θίξουμε τον καλλιτέχνη αν φεύγαμε στη μέση του κομματιού, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να κάνω υπομονή.
Μετά από χρόνια άρχισα να οδηγώ και εγώ (το ίδιο Fiat). Μια μέρα, λοιπόν, δεν θυμάμαι πού πήγαινα, αν είχε κρύο ή ζέστη, αν ήταν Τετάρτη ή Σάββατο, θυμάμαι όμως ότι άκουσα στο ραδιόφωνο το “Don’t bang the drum” των Waterboys. Βιαζόμουν, έφτασα ακριβώς στην ώρα μου αλλά, σχεδόν ασυνείδητα, έμεινα στο αμάξι μέχρι να τελειώσει το τραγούδι.
Τι είναι, άραγε, η μουσική στη ζωή του καθενός; Δεκανίκι στις δυσκολίες του; Συντροφιά στις ευχάριστες στιγμές του; Υπόκρουση στην άχρωμη καθημερινότητά του; Έκφραση των συναισθημάτων του που δεν μπορεί να πει με λόγια; Εκτόνωση των εσωτερικών του συγκρούσεων; Εικόνες από μια εποχή που δεν έζησε; Αναμνήσεις από το παρελθόν του; Μάλλον όλα αυτά και ακόμα περισσότερα.
Η απήχηση του πρώτου μου μουσικού βιβλίου “Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια” ξεπέρασε κάθε ενδόμυχη ελπίδα μου και μου έδωσε ώθηση να αρχίσω να συλλέγω νέες ιστορίες. Η έρευνα αυτή τη φορά ήταν πολύ βαθύτερη και από περισσότερες πηγές. Σκαλίζοντας, όμως, τη βιβλιογραφία βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες αφηγήσεις που δεν σχετίζονταν αποκλειστικά με τραγούδια. Έτσι, σε αυτό το βιβλίο αποφάσισα να μην ασχοληθώ μόνο με τραγούδια και να μιλήσω και για ιστορίες που κρύβονται πίσω από άλμπουμ, ορχηστρικά κομμάτια, βίντεο κλιπ, συναυλίες και μουσικά γεγονότα. Έτσι κι αλλιώς, όλα μαζί αποτελούν μέρος της μουσικής (μας) ζωής. Για κάποιες ιστορίες που ήθελα να αποτυπώσω και δεν βρήκα πληροφορίες, απευθύνθηκα στους ίδιους τους δημιουργούς και είχα τη μεγάλη χαρά να μου απαντήσουν. Έτσι, στο βιβλίο περιλαμβάνονται αποκλειστικές αφηγήσεις των Calexico, Chris & Carla, Annie Clark, Madrugada, Tuxedomoon κ.ά.
Το τελικό αποτέλεσμα απλώνεται σε πέντε ηπείρους και τρεις αιώνες. Προσπάθησα το βιβλίο να είναι περισσότερο ευρύ από το πρώτο, χωρίς να γίνει τεράστιο σε όγκο, γιατί πάντα με άγχωναν τα πολύ μεγάλα βιβλία! Η συγγραφή του ήταν για μένα ένα καταπληκτικό ταξίδι. Μεταφέρθηκα στη Νέα Ορλεάνη, στη Λαχώρη, την Αλαμπάμα· στα γκέτο του Μπρονξ, στο Τόκυο, το Λονδίνο, το Σαντιάγκο· στο Μπουένος Άιρες, στην Αβάνα, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη της νεαρής μου ηλικίας. Σε κάθε πόλη και μια άλλη ιστορία, και μια άλλη μουσική, και μια άλλη διάθεση. Οι ιστορίες τοποθετήθηκαν με χρονολογική σειρά και όχι με βάση το περιεχόμενό τους, γιατί θεώρησα πως με αυτόν τον τρόπο ο αναγνώστης θα κάνει και ένα μικρό ταξίδι στη σύγχρονη ιστορία. Μου αρέσει πως, διαβάζοντας τα κείμενα με αυτή τη σειρά, τα συναισθήματα εναλλάσσονται απότομα, όπως άλλωστε γίνεται και στη ζωή μας. Ελπίζω οι αναγνώστες να κάνουν ένα δικό τους προσωπικό ταξίδι, ανάλογο με το δικό μου.
Πάντα μας άρεσε να διαβάζουμε ιστορίες για ταξίδια και συναυλίες. Ίσως λίγο περισσότερο τον τελευταίο χρόνο, που όλα αυτά μας έλειψαν τόσο…
Νοέμβριος 2020
Τάσος Βαφειάδης
Υ.Γ. Πριν λίγο καιρό, οι προσχολικής ηλικίας κόρες μου μου έκαναν παρατήρηση που έσβησα τη μηχανή του αυτοκινήτου, ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμη το τραγούδι…