Τι αντηχεί στο επέκεινα;
Παράξενο κορίδο; Υστερινός εσπερινός;
Ένας ευδαίμων δαίμων;
Αφορισμοί και ανάθεμα των αδικοχαμένων;
Ή ελληνικές διάλεκτοι των αστραποκαμένων;
Μα αλίμονο, είναι ανέφικτο απάντηση να πάρεις
είναι αβλέμμων ο βυθός που μέσα του κοιτάζεις…
Ήμουν αρκετά τυχερός ώστε να μεγαλώσω μέσα σε μια καλλιτεχνική οικογένεια.
Η μητέρα μου είναι εξαιρετική ζωγράφος και έτσι έμαθα να αγαπώ και να εκτιμώ όλες τις μορφές τέχνης από πολύ νεαρή ηλικία.
Κυρίως, έμαθα πως η σχέση ανθρώπου – τέχνης είναι ένας δεσμός μύχιος, που ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί με τρόπους διαφορετικούς.
Αν και επέλεξα την πένα αντί του πινέλου, πιστεύω πως και η ποίηση θα πρέπει να ερμηνεύεται κατά αυτόν τον τρόπο.
Αφήνοντάς την να μας μιλήσει, ταυτιζόμενοι μαζί της ή και απορρίπτοντάς την, βρίσκοντας έτσι τον δικό μας προσωπικό τρόπο ερμηνείας της.
Dear reader,
I was very lucky to grow up in an artist’s family.
My mother is a great painter and I learned to love and respect all forms of art from a very young age.
Most importantly, I learned that art is something intimate and can be perceived in different ways from different persons.
Although I chose the pen instead of the paintbrush I believe that the interpretation of poetry should follow the same rule.
Let poetry speak to you, relate to it or reject it and find your own personal meaning of it.
