Tο παρόν αφήγημα είναι ταξινομημένο στο φάκελο «Πάρεργα». Η κύρια απασχόλησή μου, το έργο μου, είναι η έρευνα και η διδασκαλία των Μαθηματικών. Τα «Πάρεργα» γράφονται συνήθως στο τέλος μιας έντονης και εξαντλητικής περιόδου. Είναι ένα είδος αποσυμπίεσης. Αν κατά λάθος βιαστούμε, και μπούμε γρήγορα σε κανονικούς ρυθμούς, τότε υπάρχει κίνδυνος να την πατήσουμε όπως εκείνοι οι παλιοί Καλύμνιοι σφουγγαράδες, που μέχρι πρότινος χόρευαν ακόμα το «Μηχανικό», το γνωστό σολιστικό χορό του νησιού. Ο χορευτής στηρίζεται σε μπαστούνι και μιμείται τα δύσκολα βήματα του παλαίμαχου και ημιπαράλυτου σφουγγαρά, που χτυπημένος από τη «μηχανή», την απότομη δηλαδή αύξηση της πίεσης από λανθασμένο χειρισμό του μηχανικού και τη βιαστική ανάδυση, σέρνει τα πόδια του, αλλά δεν το βάζει κάτω. Δε θέλει να μείνει έξω από το γλέντι που οργανώνει το νησί κάθε Άνοιξη για το καλό κατευόδιο των σφουγγαράδικων καϊκιών.
Τα «Πάρεργα» είναι αληθινές ιστορίες ή σχόλια της επικαιρότητας που διηγούμαι ή συζητώ με φίλους και συμπότες σε στιγμές χαλάρωσης. Βλέπετε, τα Μαθηματικά είναι άκρως αντιεπικοινωνιακά. Η αγωνία μας για την απόδειξη ενός αποτελέσματος αλλά και η συνακόλουθη χαρά ή η όποια ομορφιά του όταν πλέον έχει αποδειχθεί, δεν είναι εύκολο να μοιραστούν με οικείους ή φίλους. Τα «Πάρεργα» λοιπόν αναλαμβάνουν την επικοινωνία μας με τον «έξω» κόσμο.
Η ιδέα της συγγραφής των «Παρέργων» δεν ήταν δική μου, αλλά παλιού συμμαθητή και φίλου. Εξ ου και η αφιέρωση.
Τέλος, θέλω να διευκρινίσω το προσδιοριστικό επίθετο «καλοκαιρινό» του υποτίτλου. Ενώ οι μαθηματικές, φιλολογικές και ιστορικές αναφορές και ιστορίες είναι ακριβείς, το γράψιμο, έγινε προσπάθεια να είναι ανάλαφρο, σαν καλοκαιρινή κουβέντα σε παραλία, υπό σκιάν, με ούζο και λιαστό χταπόδι.
