25 Aιώνες χαρτογραφίας και χαρτών

Μια περιήγηση από τους Ίωνες στον Πτολεμαίο και τον Ρήγα

27,03

N-id: 1262 Κατηγορίες: , , , , Ετικέτα: Σελίδες: 264 Σχήμα: 21 x 29 Xρονολογία: 2007 ISBN: 978-960-456-076-9 Κωδικός Ευδόξου: 10939 Εκδόσεις: Εκδόσεις Ζήτη

O Χάρτης είναι από τις επινοήσεις του ανθρώπου που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «μαγικές». Φέρνει μπροστά μας την απεραντοσύνη της γης. Κάτι που αλλοιώς είναι αδύνατον να δούμε και να αντιληφθούμε, η τεράστια, για τα ανθρώπινα μέτρα, γήινη έκταση γίνεται με το χάρτη προσβάσιμη, οικεία και ο χάρτης ένα χειροπιαστό εργαλείο δουλειάς αλλά και γνώσης, φυγής και ονείρου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο χάρτης, πέρα από την πρακτική του σημασία και σπουδαιότητα, αποτέλεσε ιδιαίτερο αντικείμενο στην Ποίηση και την Ιστορία. Ο χάρτης, είναι μια «γλώσσα», που το ηχητικό της μέρος γίνεται οπτικό, αλλά το γραφικό της παραμένει γραφικό. Όπως η γλώσσα, έτσι και ο χάρτης έχει τους κώδικές του, τη γραφή και τη γραμματική του, κανόνες και εξαιρέσεις, στίξη και σύμβολα, χρωματισμό και μουσικότητα, αισθητική και στυλ. Έχει τη δημοτική και την καθαρεύουσά του. Έχει επιπλέον, λόγω της φύσης του, απαιτήσεις και ικανότητες διείσδυσης στο αντιληπτικό, συναισθηματικό και γνωσιολογικό μας πεδίο, μέσω της «εικόνας» που προσφέρει.
Ο Χάρτης ήταν από τις πρώτες εκφράσεις του ανθρώπου για επικοινωνία με το γεωγραφικό χώρο και το περιβάλλον του. Εμφανίζεται πολύ πριν το γραπτό λόγο και τις οικοδομικές κατασκευές του. Σχεδόν ταυτόχρονα με την εικαστική του έκφραση, στους βράχους των σπηλαίων. Γίνεται το αναπόσπαστο εργαλείο της ατομικότητας και κοινωνικότητάς του, όταν αντιλαμβάνεται την υπαρξιακή και βιολογική του σχέση με την «ιδιοκτησία» και με την «ανακάλυψη» του γύρω κόσμου, μέσα από το ταξίδι. Σήμερα οι χάρτες αποτελούν ένα μέσον όχι μόνο υποστήριξης των έργων υποδομής και ανάπτυξης, όπως συνήθως τα εννοούν οι τεχνικοί, αλλά και επικοινωνίας με το γεωγραφικό του χώρο και ό,τι συνδέεται άμεσα ή έμμεσα μαζί του. Το πόσο σημαντικό είναι αυτό, το συνειδητοποιούμε, αν αναλογιστούμε τί είναι άραγε εκείνο στη ζωή μας, που να μην εξαρτάται από το γεωγραφικό χώρο και περιβάλλον του, εγγύτερο ή απώτερο.
Η μεγάλη διαδρομή των χαρτών είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ιστορία και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί, εκτός του πρακτικού τους ρόλου, στην τεκμηρίωση και μεταφορά γνώσης, αποτέλεσαν και αντικείμενο πολιτισμού, τέχνης και αισθητικής έκφρασης. Ο χάρτης πάντα κυμαινόταν μεταξύ της επιστήμης (κάποτε φιλοσοφίας) και της τέχνης. Ακόμη και όταν, από τον 19ο αιώνα, πήρε μια όλο και περισσότερο τεχνολογική διάσταση, μορφή και περιεχόμενο, ποτέ δεν έπαψε, ως οπτικό «αντικείμενο», να αξιολογείται με βάση και την αισθητική του, σύμφωνα με τη σύγχρονη έννοια του όρου. Και αυτό γιατί, ένας και αισθητικά καλός χάρτης επικοινωνεί αποτελεσματικότερα με το κοινό και τους χρήστες του.
Στην εποχή μας η «κουλτούρα» των χαρτών και της χαρτογραφίας δεν νοείται μόνο στις τεχνολογικές της εφαρμογές αλλά και για τις εφαρμογές της στο γενικότερο κοινωνικό, πολιτικό, διοικητικό, εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και επικοινωνιακό σύστημα μιας χώρας. Ο ρόλος, η θέση και η σπουδαιότητα της «κουλτούρας» αυτής, σε μια κοινωνία, εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο η συγκεκριμένη κοινωνία έζησε και εφάρμοσε τις εξελίξεις που σημειώθηκαν κυρίως το 16ο, 17ο και 18ο αιώνα (για να μην ξεκινήσουμε από το 14ο όπως πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες) στις ιδέες, τις επιστήμες, την τεχνολογία, τα γράμματα και τις τέχνες. Ιδιαίτερα μάλιστα από την επιρροή που είχαν στις δυτικές ευρωπαϊκές κοινωνίες τρία σημαντικά γεγονότα του 15ου αιώνα, όπως η γνωριμία τους με τη (φερμένη από το Βυζάντιο) Πτολεμαϊκή «Γεωγραφία» μετά από δεκαπέντε αιώνες «απουσίας», οι Μεγάλες γεωγραφικές Ανακαλύψεις και η Τυπογραφία.
Ένα βιβλίο που επιχειρεί μια «πρώτη προσέγγιση», σχεδόν εισαγωγική, της Ιστορίας της Χαρτογραφίας και των Χαρτών, ίσως να αποτελούσε επανάληψη σε άλλες χώρες όπου η χαρτογραφία και οι χάρτες δημιούργησαν μια εξαιρετική υποδομή και παράδοση τους τελευταίους έξι αιώνες και αποτελούν σήμερα ένα αυτονόητο και ευρύτατα διαδεδομένο κοινωνικό και ιδιωτικό «αγαθό» στη συλλογική συνείδηση των χωρών αυτών. Νομίζω όμως ότι, για τη χώρα μας, εξακολουθεί να αποτελεί (ακόμα και 10 χρόνια μετά την πρώτη συγγραφή του) ένα απαραίτητο εγχείρημα «αφετηρίας» στην προσπάθεια εγχώριας διάδοσης της χαρτογραφίας και των χαρτών εφόσον εδώ, δυστυχώς, δεν απετέλεσαν στο παρελθόν, αλλά ούτε αποτελούν και στο παρόν, αντικείμενα συλλογικής κουλτούρας, συνείδησης και μνήμης. Οι βασικοί λόγοι γι’ αυτό, σε πρώτη προσέγγιση, είναι συνειρμικά ευνόητοι και συνδέονται με ιστορικούς λόγους. Θα μπορούσαν όμως να αποτελέσουν και αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και εξειδικευμένης μελέτης και ερμηνείας, ειδικά για την περίοδο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους και μέχρι (τουλάχιστον) τα μέσα της έβδομης δεκαετίας του 20ού αιώνα.
Σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, η χαρτογραφία και οι χάρτες αποτελούν ακόμη ζητούμενο στην Ελλάδα, όχι μόνο στα πεδία της δημόσιας διοίκησης και των τεχνικών εφαρμογών, αλλά και σε εκείνα του πολιτισμού, της παιδείας και της καθημερινής μας ζωής. Η προσπάθεια αναπλήρωσης του «χαμένου καιρού», ή ακόμη γιατί «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», είναι επίπονη. Παρά τα αξιοσημείωτα βήματα της τελευταίας δεκαετίας, δεν θα έλεγα ότι η ελληνική χαρτογραφική βιβλιογραφία είναι ακόμη ιδιαίτερα πλούσια, ειδικά για το εύρος της χρονικής περιόδου που καλύπτεται εδώ.
Στο βιβλίο αυτό, που αποτελεί μια εισαγωγή στην ιστορία της χαρτογραφίας και των χαρτών, γίνεται μια πρώτη γνωριμία και επαφή με το αντικείμενο. Στο πρώτο μέρος, ξεκινώντας από τις αναφορές στην προηγούμενη της ελληνικής περίοδο της χαρτογραφίας, ερμηνεύεται ο χάρτης ως η απάντηση στην φυσική (υπαρξιακή) αδυναμία του ανθρώπου να αντιληφθεί άμεσα τον περιβάλλοντα γεωγραφικό του χώρο. Ο χάρτης ερμηνεύεται ως η λύση στο πρόβλημα αυτής της ανθρώπινης αδυναμίας για γεωεποπτεία.
Το δεύτερο μέρος ασχολείται με τον επιστημονικό και τεχνολογικό χαρακτήρα της χαρτογραφίας των Ελλήνων, από τους Ίωνες (7ος αιώνας π.Χ.) μέχρι την αλεξανδρινή περίοδo, με κύριο εκπρόσωπό της τον Κλαύδιο Πτολεμαίο. Αποδεικνύεται γιατί η χαρτογραφία ήταν ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα της σύζευξης επιστήμης και τεχνολογίας στην Αρχαία Ελλάδα.
Το τρίτο μέρος είναι αφιερωμένο στη «Γεωγραφία» του Πτολεμαίου. Στο κορυφαίο χαρτογραφικό έργο της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας που, μαζί με τα αποτελέσματα των Μεγάλων Ανακαλύψεων και της Τυπογραφίας, έφερε τη χαρτογραφία σε προνομιακή θέση στο νέο κόσμο της Αναγέννησης και των Νέων Χρόνων, με έμφαση στην περίοδο των Φώτων.
Το τέταρτο μέρος περιγράφει τη μεσαιωνική περίοδο της χαρτογραφίας κάτω από την καθοριστική επίδραση των πολιτικών και θρησκευτικών ανταγωνισμών μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ιδίως όταν η δεύτερη είχε ήδη πάψει να είναι «ρωμαϊκή», μετά την επικράτηση και τον εκχριστιανισμό των εκτός ρωμαϊκού κόσμου δυνάμεων στη Δύση. Η περίοδος αυτή, κατά την οποία αναπτύσσεται ο αραβικός πολιτισμός, δίνει εξαιρετικής καλλιτεχνικής και συμβολικής αξίας χάρτες, που δεν έχουν όμως καμία επιστημονική σχέση με το επίπεδο της προγενέστερης ελληνικής χαρτογραφίας, ούτε βεβαία με ό,τι θα ακολουθήσει, όταν μέσω του Βυζαντίου θα γίνει γνωστή στη Δύση στις αρχές του 15ου αιώνα.
Το πέμπτο μέρος αναφέρεται στην Αναγέννηση. Από τη «βυζαντινή ανακάλυψη» της Γεωγραφίας του Πτολεμαίου, από το Μάξιμο Πλανούδη και τη μεταφορά της στην Δύση, πριν την άλωση της Πόλης, μέχρι την «ανατροπή» που φέρνουν οι Μεγάλες Γεωγραφικές Ανακαλύψεις, η εφεύρεση και διάδοση της Τυπογραφίας και η γεωπολιτική και γεωστρατηγική οικουμενική επικράτηση της χριστιανικής Δύσης. Είναι η περίοδος των ραγδαίων εξελίξεων στη χαρτογραφία που γίνεται πια υπόθεση της εξουσίας και του κράτους και «μόδα» μεταξύ των πλουσίων, των μορφωμένων αστών, των επιστημόνων και των καλλιτεχνών.
Το έκτο και τελευταίο μέρος καλύπτει τον 17ο και 18ο αιώνα, την περίοδο των Φώτων και της Επιστήμης. Η χαρτογραφία μετασχηματίζεται σε μια πολύπλοκη επιστημονική και τεχνολογική διαδικασία και καθιερώνεται ως αναπτυξιακή κρατική υπόθεση με έντονες στρατιωτικές εφαρμογές, που παρακολουθούν την οργάνωση και τους ανταγωνισμούς, για επικράτηση, των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών. Οι 25 αιώνες χαρτογραφίας και χαρτών, τελειώνουν με την εξαιρετική χαρτογραφική συμβολή του Ρήγα Βελεστινλή, την περίφημη «Χάρτα» του, στα τέλη του 18ου αιώνα. Η «Χάρτα», για την οποία προτείνεται εδώ μια νέα χαρτογραφική ερμηνεία, είναι ο τρίτος μείζων συμβολικός σταθμός της ελληνικής χαρτογραφίας, μετά την αρχή των Ιώνων χαρτογράφων τον 7ο αιώνα π.Χ. και την πτολεμαϊκή κορύφωση του 2ου αιώνα μ.Χ. Τρεις σταθμοί που γεννήθηκαν εκτός των ορίων της σημερινής Ελλάδας, στη Μίλητο ο πρώτος, στην Αλεξάνδρεια ο δεύτερος και στη Βιέννη ο τρίτος. Ένας ενδιαφέρων συμβολισμός που δίνει μια άλλη διάσταση στην ελληνική χαρτογραφία: Η «Χάρτα» του Ρήγα αποτελεί την αφετηρία μιας νέας εποχής της, που μετά από πολλές περιπέτειες θα αρχίσει δειλά να διαμορφώνεται γύρω στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα.
Η περιήγηση που επιχειρείται στο βιβλίο αυτό, δεν περιορίζεται μόνο στη χαρτογραφία και τους χάρτες. Γίνεται προσπάθεια να συνδεθούν τα χαρτογραφικά γεγονότα και οι εξελίξεις με το γενικότερο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον τους. Ίσως έτσι να μπορεί κανείς να παρακολουθήσει, να κατανοήσει και να ερμηνεύσει αποτελεσματικότερα τα των χαρτών, παράλληλα με τα σπουδαιότερα ιστορικά γεγονότα και την κοινωνική ζωή των περιόδων που εξιστορούνται. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, πιστεύω ότι, η πρώτη γνωριμία του ελληνικού κοινού με τους χάρτες και τη χαρτογραφία, αποκτά μια ευρύτερη διάσταση και ξεφεύγει από τις εξειδικεύσεις και τις εστιάσεις σε καθαρά τεχνικά θέματα, που αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος ενός περιορισμένου κύκλου ειδικών ή αναγνωστών με δυνατότητα πρόσβασης σε ξενόγλωσση βιβλιογραφία.
Στη νέα αυτή έκδοση του βιβλίου του 1998, που εξακολουθεί να έχει κυρίως εισαγωγικό και διδακτικό προσανατολισμό, διατηρείται η δομή και το περιεχόμενο του αρχικού κειμένου, με μερικές διορθώσεις, αλλαγές και προσθήκες και με έναν επιλεκτικό εμπλουτισμό της βιβλιογραφίας, με έργα που κυκλοφόρησαν στο μεσοδιάστημα, κυρίως στην ελληνική γλώσσα.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Γιατί οι χάρτες;

Το παράδοξο της φυσικής ανθρώπινης εποπτείας και ο χάρτης
Η ανθρώπινη εποπτεία και η αναπαράσταση
Η ανάγκη για χάρτες
Η γραφή
Αίγυπτος, Ινδία, Κίνα
Εβραίοι, Πέρσες
Τα άστρα και η χαρτογραφία
Γη, γαίες, έργα και η αναπαράσταση
Οι Φοίνικες
Οι πρώτοι χάρτες

Οι Έλληνες

Οι αρχές της αρχαίας ελληνικής χαρτογραφίας και τα ονόματα
Η θεμελίωση της αρχαίας ελληνικής χαρτογραφίας
Η χαρτογραφική μέθοδος
Η Mετρολογία
Τα ονόματα: Από τον Αναξίμανδρο στον Πτολεμαίο
Διάδοση των γεωγραφικών γνώσεων
Ο Πτολεμαίος και η χαρτογραφία
Η χαρτογραφική συμβολή των Ελλήνων
Η συμβολή των Ρωμαίων

Ο Πτολεμαίος

Η κορύφωση της ελληνικής χαρτογραφίας
Πτολεμαίου «Γεωγραφική Υφήγησις»
Η δομή και το περιεχόμενο της «Γεωγραφίας»
Ο πτολεμαϊκός χαρτογραφικός κάνναβος
Σύγκριση της πτολεμαϊκής χαρτογραφίας με τη σημερινή
Τα μετά τον Πτολεμαίο μέχρι την πτώση της Ρώμης

Μεσαίωνας

Από την πτώση της Ρώμης μέχρι την άλωση της Πόλης
Η πρώτη βυζαντινή περίοδος
Η Χριστιανική πρωτομεσαιωνική Δύση και οι Aραβες
Η στροφή στη ελληνική παράδοση και η αραβική ακμή
Νέοι ναυτικοί χάρτες
Η λατινική ναυτική κυριαρχία
Η αναγέννηση των Παλαιολόγων και η βυζαντινή «επιστροφή» της πτολεμαϊκής Γεωγραφίας
Πορτολάνοι και η ευρωπαϊκή πνευματική ακμή
Η πτώση του Βυζαντίου και η προετοιμασία της δυτικής Αναγέννησης

Αναγέννηση

Η δυτική περίοδος της πτολεμαϊκής χαρτογραφίας και η χαρτογραφική αναγέννηση
Η διάδοση της πτολεμαϊκής χαρτογραφίας
Η ανακάλυψη του Ποϊτινγκεριανού πίνακα
Οι κατακτήσεις των νέων κόσμων
Τυπογραφία και γραμματογραφές
Το πρόβλημα του μήκους
Η κρίση στη Δύση και η Αναγέννηση
Περιφερειακοί χάρτες
Η ιταλική σχολή
Η κεντροευρωπαϊκή διανόηση και η χαρτογραφία
Αστική και τοπογραφική χαρτογραφία
Ναυτικοί χάρτες και το Αιγαίο
Η ολλανδική παραγωγή
Η επιστροφή στο πρόβλημα του μήκους
Οι παγκόσμιοι άτλαντες και οι υδρόγειες σφαίρες
Προς τη γεωδαιτική χαρτογραφία

Επιστήμη και Διαφωτισμός

Από τη γεωδαιτική χαρτογράφηση στη Χάρτα του Ρήγα
Η Ευρώπη τον 17ο αιώνα
Η γαλλική χαρτογραφία
Η αγγλική χαρτογραφία
Η γερμανική χαρτογραφία
Η αρχή της γεωδαιτικής χαρτογραφίας
Η λύση στο πρόβλημα του μήκους
Ναυτικοί χάρτες και ιζολάρια
18ος αιώνας, ο Διαφωτισμός
Η «νέα» Χαρτογραφία
Η στρατιωτική χαρτογραφία
Η Θεσσαλονίκη στους χάρτες του 18ου αιώνα
Χάρτες της Ελλάδας και του Αιγαίου
Η Χάρτα του Ρήγα
Μια «άλλη» αξιολόγηση της Χάρτας
Η Χάρτα, ένα «πολυμέσο» εποχής