Χρόνια τώρα, από τον καιρό που πρωτοδιορίστηκα νηπιαγωγός στην Μυτιλήνη, το 1976 και μετά, αναρωτιόμουν έντονα πόσο καλά κάνω το λειτούργημα που μου ανάθεσε η Πολιτεία, κι αν πετυχαίνω τους στόχους μου.
Ο καθρέφτης βέβαια της δουλειάς μας είναι τα μάτια του παιδιού, η διάθεσή του να ‘ρθει την άλλη μέρα στο σχολείο, αλλά αρκεί αυτό;
Για μένα, ΟΧΙ.
Από χαρακτήρα μου απολογιστική, με κάθε τι που λέω και κάνω, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ήθελα βοήθεια για να βγάζω σωστά συμπεράσματα, χρειαζόμουνα τη φιλία και τη συνεργασία των γονέων που μου εμπιστεύονταν για ένα ή και δύο χρόνια τα παιδιά τους. Συνεργασία όμως πραγματική, αποτελεσματική και όχι μόνο του επιπέδου «χρειάζομαι τόσα χαρτόνια, μπογιές, υλικά, κι ευχαριστώ».
Η πρωτοβουλία που έπαιρνα πάντα στην αρχή της κάθε σχολικής χρονιάς, απλώνοντας το χέρι στους γονείς για συνεργασία, δεν έβρισκε πάντα την ανταπόκριση που περίμενα, μα επέμενα ξανά και ξανά.
Η πρώτη φιλική συζήτηση, η συμπλήρωση του ερωτηματολογίου, οι συχνές επισκέψεις τους στο σχολείο, καθώς και η ομαδική συγκέντρωση κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα, τους βοήθησε να καταλάβουν πόσο καλό κάνει η συνεργασία με την νηπιαγωγό. Αλλά και η μεταξύ τους γνωριμία, είχε θετική επίδραση στη σχέση των παιδιών μεταξύ τους.
Με τους γονείς που συνεργάστηκα, διαπίστωσα, σχεδόν πάντα, ότι είχαν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και ζητούσαν από μένα μία συμβουλή, μία λύση, που να τους ικανοποιούσε.
Έτσι ξεκίνησα από το 1985, συστηματικά πια, μία έρευνα με βάση τη συνεργασία γονέων νηπιαγωγού, σκύβοντας προσεκτικά στα θέματα και τις ερωτήσεις που μου έθεταν οι γονείς.
Συνεργάστηκαν μαζί μου πάνω από πεντακόσιοι γονείς, μου έθεσαν ρωτήματα όπου διαφαίνεται η έντονη αγωνία και το ενδιαφέρον τους να προσφέρουν όσο πιο πολλά γίνεται στη σωστή αγωγή του παιδιού τους. Παρακολούθησα από πολύ κοντά τα παιδιά, διάβασα, έψαξα πολύ στην προσπάθειά μου να τους βοηθήσω, παίρνοντας ακόμα και συμβουλές –ειδικών επιστημόνων– επί θεμάτων των ερωτήσεων που μου έθεταν οι γονείς. Δεν έχω φυσικά την ψευδαίσθηση ότι οι απαντήσεις μου αποτελούν πανάκεια για τα προβλήματά τους, μια και κάθε παιδί είναι και ένα ξεχωριστό άτομο, μα επειδή και τα αποτελέσματα ήταν ικανοποιητικά, και η προσπάθειά διαρκής και επίμονη, θα ‘ταν κρίμα να μείνει στην αφάνεια ένα υλικό που συγκέντρωσα και που σίγουρα δημοσιευμένο, θα βοηθήσει την Νηπιαγωγό που τώρα ξεκινάει την καριέρα της, να γνωρίζει τι περίπου θα αντιμετωπίσει και πώς να συνεργαστεί με τους γονείς των παιδιών που θα κληθεί να προσφέρει αγωγή. Αλλά και στην Νηπιαγωγό που ήδη ασκεί το λειτούργημα, θα εμπλουτίσει τις γνώσεις της σε πρακτικό πλέον επίπεδο.
Με την ελπίδα ότι θα προσφέρω κάτι σε σένα συναδέλφισσα, και στο δύσκολο έργο που σε περιμένει, εξωτερικεύω τις ιδέες μου και τα αποτελέσματα της δουλειάς μου.
Κλείνω με την ευχή, όλοι οι γονείς που θα διαβάσουν το βιβλίο μου, να βρουν ιδέες και να βοηθηθούν από τις απαντήσεις, ώστε να δουν τον δάσκαλο φίλο τους, συνεργάτη και βοηθό στο έργο της αγωγής του παιδιού τους.
Περιεχόμενα
Μέρος πρώτο: Συνεργασία γονέων – εκπαιδευτικών
- Συνεργασία γονιών και νηπιαγωγού. Πόσο βοηθάει;
Με ποιο τρόπο πρέπει να γίνεται;
Ιδέες για συνεργασία
Ερωτηματολόγιο - Πόσο βοηθάει η δομή της κοινωνίας μας σήμερα;
Προσπάθεια γονέων από κοινού με τους εκπαιδευτικούς για μια σωστή συνεργασία - Πώς πρέπει να συνεργάζονται γονείς εκπαιδευτικοί.
Πόσο και πώς θα βοηθήσει η συνεργασία στην αγωγή του παιδιού
Μέρος δεύτερο: Έρευνα και συνεργασία
- Αποτελέσματα της έρευνας
- Απορίες και ερωτήσεις γονέων με τους οποίους συνεργάστηκα. Απαντήσεις
Μέρος τρίτο: Τεχνικές πρόληψεις – τρόποι αντιμετώπισης παιδικών ατυχημάτων
- Ασφάλεια στο σχολείο, στο σπίτι, στην παιδική χαρά
- Ένα πρόγραμμα για απόκτηση συνηθειών ασφάλειας για το νηπιαγωγείο
- Συνεντεύξεις Ειδικών Γιατρών
