Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι ἐργαλεῖο ποὺ ἡ χρήση του ἐμπλέκεται σὲ πολλὲς ἐφαρμογές. Κάποιες τὶς γνωρίζουμε, κάποιες ἄλλες τώρα τὶς ἀνακαλύπτουμε.
Μιὰ τέτοια ἐφαρμογὴ εἶναι ἡ ἐπίδραση τῆς ἐκμάθησης τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας στὴν ψυχοδιανοητικὴ ἀνάπτυξη τῶν παιδιῶν τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου. Ἡ εὐεργετική της ἐπίδραση, ἐπιστημονικὰ ἀποδείχθηκε καὶ τεκμηριώθηκε μέσω δημοσιευμένων ἐρευνῶν τῆς Dr Μαυροπούλου Ἑλένης, φιλολόγου MSc, PhD καὶ τῆς Dr Γραβάνη Ἄννας, ψυχολόγου MSc.
Μιὰ ἀνάλογη ἐφαρμογὴ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσας βρίσκεται στὴν ἀντιμετώπιση τῆς δυσλεξίας μὲ ἐντυπωσιακὰ ἀποτελέσματα. Ἀνακοινωμένη ἐργασία ὑπάρχει ἀπὸ τὴν Dr Kate Chanock, καθηγήτρια τοῦ πανεπιστημίου La Trobe τῆς Μελβούρνης μὲ τίτλο «Βοήθεια γιὰ ἕναν δυσλεκτικὸ μαθητὴ ἀπὸ μιὰ ἀπίθανη πηγὴ: Ἡ μελέτη τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν» 2006. Μὲ τὸ ἴδιο ἐρευνητικὸ πεδίο ἔχει ἀσχοληθεῖ καὶ ἡ Κα Ἀγγελικὴ Στάθη, φιλόλογος, εἰδικὴ παιδαγωγός, στὴ μεταπτυχιακὴ ἐργασία της “Δυσλεξία: ἡ πρόκληση τῆς διαχρονικῆς ἑλληνικῆς εὐλεξίας” 2019.
Χαρακτηριστικὴ καὶ ἐνδεχομένως μοναδικὴ ἰδιότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας εἶναι ἡ δυνατότητά της νὰ μελοποιῆ τὸν λόγο· οἱ πληροφορίες ὅμως ποὺ ἔχουν διασωθεῖ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται εἶναι ἐλάχιστες. Τὰ ἐρωτήματα ὅμως εἶναι πολλά.
Γιατί, ἐνῶ οἱ φωνὲς ποὺ παράγουμε κατὰ τὴν ὁμιλία μας εἶναι πέντε (τὸ «ο», τὸ «ε», τὸ «α», τὸ «ι» καὶ τὸ «ου»), τὰ φωνήεντα τῆς ἀλφαβήτου εἶναι ἑπτά, ὅσα καὶ οἱ κύριες νότες τῆς 12-τονικῆς κλίμακας;
Γιατί τὰ δίψηφα φωνήεντα εἶναι πέντε, ὅσα καὶ οἱ διέσεις, ἀνεβάζοντας τὸν συνολικὸ ἀριθμὸ τῶν φωνηέντων σὲ δώδεκα, ὅσες δηλαδὴ καὶ οἱ νότες;
Γιατί στὴν προσευχὴ τῶν Μιλησίων οἱ κάτοικοι τῆς Μιλήτου ἔψαλαν τὰ ἑπτὰ φωνήεντα τῆς ἀλφαβήτου καὶ μὲ τὴν ἴδια σειρὰ ποὺ ἐμφανίζονται σὲ αὐτήν; Γιατὶ τὸ ἴδιο ἔπρατταν καὶ οἱ ἱερεῖς τῆς ἀρχαίας Αἰγύπτου, ὅπως ἔχει ἀναφερθεῖ ἀπὸ τὸν Δημήτριο τῆς Ταρσοῦ (1ο αἰῶνα μ.Χ.); Μήπως ἔχει σχέση ἡ σειρὰ ποὺ ἐμφανίζονται τὰ γράμματα στὴν ἀλφάβητο μὲ συχνότητες καὶ σειρὲς ἀπὸ νότες (μουσικὲς κλίμακες);
Γιατί ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα χαρακτηρίζει «Δακτυλικὸ» τὸν ρυθμὸ στὰ ὁμηρικὰ ἔπη; Μήπως ἔχει σχέση ἡ χρυσὴ ἀναλογία (ἀριθμὸς φ) ποὺ ἐμφανίζεται μὲ σύγκριση τῶν μηκῶν τῶν φαλάγγων τῶν δακτύλων μας καὶ μὲ μουσικοὺς ρυθμούς;
Γιατί νὰ ὑπάρχει τέτοιο μεγάλο πλῆθος γραμματικῶν καὶ συντακτικῶν κανόνων στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα; Μήπως οἱ κανόνες αὐτοὶ εἶναι καὶ μουσικοὶ κανόνες;
Οἱ ἀπαντήσεις ὑπάρχουν καὶ μᾶς τὶς δίνει ἡ ἴδια ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀρκεῖ νὰ τὴν ἐμπιστευτοῦμε γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὶς ἀντλήσουμε καὶ παράλληλα νὰ κατανοήσουμε τὴν δομὴ καὶ λειτουργία της. Οἱ κανόνες ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι μουσικοὶ κανόνες, δηλαδὴ μαθηματικοὶ κανόνες ποὺ τοὺς ἴδιους καὶ ἡ Φύση ἀκολουθεῖ. Μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῆς πρωτότυπης ἐργασίας ποὺ ἀκολουθεῖ θὰ δοῦμε την ἐμφάνιση ἑνὸς μηχανισμοῦ ποὺ ἐφαρμόζεται στὴν δομὴ καὶ λειτουργία τόσο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας εἰδικώτερα, ὅσο καὶ τῆς Φύσης γενικώτερα. Θὰ δοῦμε ἐπίσης τὸ σχεδιαστικὸ μοντέλο στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἀλλὰ καὶ ἐλέγχεται ὁ μηχανισμὸς αὐτός.
Ἴσως τελικά, οἱ ἴδιοι κανόνες μπορέσουν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὴν κατανόηση τοῦ μεγαλύτερου καὶ σημαντικώτερου Φυσικοῦ Ἐξελικτικοῦ Φαινομένου, τοῦ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ, γιατὶ ὅπως θὰ φανῆ…
ΟΛΑ ΕIΝΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
