Tο μυθιστόρημα του Βάιου Φασούλα εκτυλίσσεται στην ελληνική επαρχία, στο Θεσσαλικό κάμπο, όπου διαφαίνεται και το πλαίσιο της ζωής στη μεταπολεμική εποχή, η διαβίωση στην ύπαιθρο και οι εργασιακές και κυρίως αγροτικές ασχολίες.
Η κυρα-Ευγενία έχει πέντε κόρες και σκοπεύει να παντρέψει με προξενιό τη μια από αυτές, τη Μαρίνα, με το νεαρό Ντίνο. Τις ευτυχισμένες στιγμές του παραδοσιακού γάμου και της τρυφερότητας, που συνοδεύει το ζευγάρι στα πρώτα του βήματα, διαδέχεται η οικονομική δυσπραγία της οικογένειας, καθώς αυτή επιδεινώνεται από τη στρατιωτική θητεία και τη μη σταθερή εργασία του Ντίνου.
Ενδεικτική είναι η αναδίπλωση της οικονομικής πραγματικότητας στην Ελλάδα ως τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και η επισήμανση των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών που επέφερε η 7ετία της δικτατορίας, συνάμα με την πορεία των κεντρικών ηρώων στην ιδιωτική τους ζωή. Η Μαρίνα είναι αυτή που αναγνωρίζει αρχικά ως μόνη διέξοδο τη μετανάστευσή τους στη Γερμανία, ενώ στην πορεία κάμπτεται και η αντίδραση του Ντίνου για την ξενιτιά.
Η αναπόληση της Μαρίνας των χρόνων που πέρασαν από τότε που μετέβη στη Γερμανία αναδεικνύει το μοτίβο της νοσταλγίας για την πατρίδα, μέσα από την επισκόπηση των συνθηκών ζωής των μεταναστών στην Ευρώπη και τη δυσχερή απορρόφησή τους στην ξένη αγορά. Ενδεικτικός είναι ωστόσο και ο κοινωνικός προβληματισμός του Ντίνου για τη διεθνή τάξη πραγμάτων στην Ενωμένη Ευρώπη μετά το τέλος της δεκαετίας του ’90.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο που διευρύνει τον προβληματισμό μας σχετικά με τα συλλογικά δρώμενα και προβάλλει τη σημασία της συνέχειας, της αλληλεξάρτησης των συνθηκών και το πορτρέτο του σκεπτόμενου ανθρώπου στην παγκόσμια κοινότητα.
