Ένας Αιώνας Ελληνικής Χαρτογραφίας σε 100 χάρτες. Εκατό χάρτες που αποτυπώνουν τη θεσμική ελληνική χαρτογραφική δραστηριότητα στη διάρκεια του αιώνα που φεύγει. Η έκθεση αυτή, που έγινε στα πλαίσια του 18ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ιστορία της Χαρτογραφίας, είναι το προϊόν της αναζήτησης στα συρτάρια και τις χαρτοθήκες χαρτογραφικών φορέων της χώρας που μέσα από τη θεσμική τους δραστηριότητα σημάδευσαν την ελληνική χαρτογραφία του 20ου αιώνα. Η επιλογή των εκθεμάτων έγινε με βασικό άξονα τη διαχρονική κάλυψη του αντικειμένου αλλά και την αντιπροσώπευση των βασικών χαρτογραφικών θεσμών: η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού (ΓΥΣ) από το τέλος του προηγούμενου αιώνα, αργότερα η Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού,το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας και πιο πρόσφατα ο Οργανισμός Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων της Ελλάδας, συνθέτουν με τους χάρτες τους τις τέσσερις ιστορικές ενότητες της Έκθεσης. Η πρώτη ενότητα καλύπτει την περίοδο της γέννεσης της σύγχρονης ελληνικής χαρτογραφίας και συμπίπτει με την ολοκλήρωση του ελληνικού κράτους από το τέλος του 19ου αιώνα έως το 1920. Κύριος παραγωγός αυτής της περιόδου η ΓΥΣ. Η δεύτερη ενότητα συγκεντρώνει τη χαρτογραφική δραστηριότητα του Μεσοπολέμου, 1920 – 1940. Η παραγωγικότερη περίοδος της ελληνικής χαρτογραφίας με σημαντικούς σε ποιότητα χάρτες όλων των κλιμάκων. Η τρίτη ενότητα περιέχει τους χάρτες της μεταπολεμικής περιόδου 1940 – 1974 και τέλος η σύγχρονη εποχή από το 1975 έως σήμερα, περίοδος που καλύπτεται από σημαντικό αριθμό χαρτών με ενδιαφέρουσες ανατυπώσεις. Στόχος της έκθεσης μοιάζει να είναι η περιήγηση στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μέσα από τη Χαρτογράφησή της, αλλά και η προς τα έξω, προς το μεγάλο κοινό, παρουσίαση ενός πολιτιστικού αγαθού όπως είναι ο Χάρτης. Χωρίς το μεράκι, το κέφι και την αγάπη για τους Χάρτες (και όχι μόνο αυτούς των Συλλογών) των ανθρώπων που δούλεψαν γι’ αυτή την έκθεση, δεν θα ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί. Oφείλονται ευχαριστίες σε όλους. Θα ήθελα όμως, να αναφερθώ ιδιαίτερα στους συναδέλφους, B. Φιλιππακοπούλου και Λ. Τσούλο, που μαζί, κυριολεκτικά, «στήσαμε» την Έκθεση αυτή.
