Ο συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις μας συγγραφέας Τάσος Βαφειάδης σε συνέντευξη στη «διαδικτυακή πύλη για το βιβλίο, τις ιδέες και τον πολιτισμό Book Press» με αφορμή το βιβλίο του «Ιστορίες από τη μουσική πλευρά της ζωής»: https://bookpress.gr/sinenteuxeis/ellines/13044-5-lepta-me-ton-taso-vafeiadi
Το βιβλίο σας ήρθε σαν συνέχεια του «Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια» (εκδ. Ζήτη). Πώς θα το περιγράφατε σε κάποιον που δεν ξέρει τίποτε για τη δουλειά σας;
Το βιβλίο περιλαμβάνει 102+2 ιστορίες για τραγούδια, άλμπουμ, συναυλίες (που τόσο μας έλειψαν) και μουσικά γεγονότα από τα τέλη του 19ου αιώνα έως σήμερα, κυρίως για την ξένη μουσική. Οι ιστορίες παρουσιάζονται χρονολογικά και έτσι παράλληλα με τα μουσικά δρώμενα ο αναγνώστης κάνει και ένα μικρό ταξίδι σε γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας. Για παράδειγμα, μεταφερόμαστε στις ΗΠΑ την περίοδο της Ποτοαπαγόρευσης, στη ρατσιστική Αλαμπάμα με τη Nina Simone, στην Ύδρα του Leonard Cohen, στην έκρυθμη Αθήνα της δεκαετίας του ’60 μαζί με τους Rolling Stones, στα γκέτο του Μπρονξ της Νέας Υόρκης με υπόκρουση χιπ χοπ, στο Μπουένος Άιρες με τον Astor Piazzolla, στο Τόκιο ακούγοντας μουσική με το πρώτο Walkman. Όλες οι αφηγήσεις είναι τεκμηριωμένες από επίσημες βιογραφίες, αυτοβιογραφίες, ξενόγλωσσες πανεπιστημιακές εκδόσεις, αλλά και από αποκλειστικές συνεντεύξεις (π.χ. Calexico, Madrugada κ.ά.). Συνειδητά, χρωμάτισα τις ιστορίες με προσωπικά στοιχεία και σχόλια, έτσι ώστε οι αφηγήσεις να μην είναι μια ασπρόμαυρη καταγραφή πληροφοριών. Ένα πόνημα σε ύφος Wikipedia δεν θα είχε ενδιαφέρον
Για να πάρουμε μια γεύση από το βιβλίο σας, πείτε μας: «Γιατί ονοµάστηκαν τα παράνοµα ραδιόφωνα «πειρατικά»;
Το 1964 το κρατικό ραδιόφωνο του BBC είχε ένα συντηρητικό ύφος και δεν μετέδιδε τα τραγούδια των Beatles και των σύγχρονων συγκροτημάτων. Έτσι, ένας ιρλανδός επιχειρηματίας αποφάσισε να κάνει κάτι δραστικό. Αγόρασε ένα δανέζικο πλοίο και έστησε πάνω του ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Απομακρύνθηκε τρεισήμισι μίλια από τις βρετανικές ακτές και, σε διεθνή πλέον ύδατα, άρχισε να εκπέμπει στα μεσαία κύματα εν πλω. Ο σταθμός ήταν παράνομος, αλλά, ως παράκτιος, υπόκειτο σε διεθνείς συμβάσεις και ήταν εκτός της δικαιοδοσίας της βασιλικής αστυνομίας. Και επειδή ακριβώς βρισκόταν σ’ ένα πλοίο, ονομάστηκε… «πειρατικός»!
Κι ακόμη μία: «Ποια είναι η καλύτερη συναυλιακή απάτη που έγινε ποτέ;»
Το 1989 έγινε στη Θεσσαλονίκη κάτι φοβερό. Η πόλη γέμισε με ασπρόμαυρες αφίσες που έγραφαν ότι οι Clash θα έρθουν για μια και μοναδική συναυλία στην πόλη, πάνω σ’ ένα πλοίο, μέσα στη θάλασσα! Η συναυλία ονομάστηκε “The Clash on boat” και τα εισιτήρια πουλιόντουσαν στην Πλατεία Αριστοτέλους και στα Πανεπιστήμια. 1.000 άτομα βρέθηκαν (οι μισοί χωρίς εισιτήριο) στη Νέα Παραλία, περίπου εκεί που βρίσκεται τώρα το Μέγαρο Μουσικής, και περίμεναν το καράβι να έρθει. Προφανώς, το καράβι δεν ήρθε ποτέ. Είναι σίγουρα η μεγαλύτερη ροκ εν ρολ απάτη στα δρώμενα της χώρας και με αρκετή δόση χιούμορ!
Ποια είναι η τελευταία συναυλία που παρακολουθήσατε από κοντά;
Ήμουν τυχερός και είδα μια συναυλία λίγες μέρες πριν το πρώτο lockdown. Ήταν o Blaine L. Reininger σ’ ένα μικρό κλαμπ στη Θεσσαλονίκη και ήταν υπέροχα. Ας ελπίσουμε ότι μετά το καλοκαίρι θα βιώσουμε ανάλογα γεγονότα.
Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη των βιβλίων σας;
Ιδανικός αναγνώστης, οποιοδήποτε βιβλίου, είναι αυτός που βυθίζεται βαθιά μέσα στο βιβλίο και βγαίνει στην επιφάνεια κρατώντας ό,τι έπιασε η δική του προσωπική απόχη. Στολίζει τα ευρήματα στη βιτρίνα του μυαλού του και ανατρέχει σε αυτά όποτε χρειαστεί. Αναφορικά με τα δικά μου βιβλία, πιστεύω ότι θα τ’ απολαύσει όποιος αγαπά τη μουσική, χωρίς απαραίτητα να έχει πολλές μουσικές γνώσεις. Για παράδειγμα κάποιος που μόλις μπει στο αυτοκίνητο ανοίγει το ηχοσύστημα.
Ποιο βιβλίο διαβάζετε αυτές τις μέρες;
Ξεκίνησα τo Ο «άλλος» ψυχρός πόλεμος της Ζηνοβίας Λιαλιούτη που μιλά για την αμερικανική πολιτιστική διπλωματία στην Ελλάδα και στα διαλείμματα ξαναδιαβάζω τα διηγήματα από το Άλμπουμ διασκευών του Μπάμπη Αργυρίου.